Işığın Kırılması nasıl gerçekleşir ?

Sizlere tayf ın tanımını yaparak başlayacağım. Sonrasında ışığın kırılması nasıl gerçekleşir konusundan bahsedeceğim. Ünlü fizikçi lsaac Newton, bir gün odasının panjurlarını tek bir güneş ışını sızabilecek şekilde kapadı. Güneş ışını beyaz olduğu halde cam bir prizmadan geçtiği zaman çeşitli renkler meydana getiriyordu.

Newton, bu renklerin nasıl oluştuğunu incelemek istiyordu. Odası karanlıktı. Panjurun önüne cam bir prizma koydu, bunun gerisine de bir ekran yerleştirdi.

Tayf nedir ?

Işığın Kırılması

Böylece ekranın üstünde, beyaz renkteki güneş ışınını meydana getiren yedi esas renk belirdi:

• Mor,
• lacivert,
• mavi,
• yeşil,
• sarı,
• turuncu
• kırmızı.

Newton, bu ışık demetine tayf adını verdi.

Newton’un varsayımı: Newton bu tayfın oluşumunu açıklamak için, beyaz ışığın basit renklerden meydana geldiğini kabul etti. Basit renkleri birleştirerek tekrar beyaz ışık meydana getirmeyi denedi. Bu deneyi varsayımının doğru olduğunu ortaya koydu.
Şimdi ışığın kırılması hakkında araştırmaya dayalı bilgi vermek istiyorum.

Işığın kırılması

Bu olayın meydana gelişini kısaca açıklayalım: Işığın tek yapımlı bir ortamda düz çizgi halinde yayıldığını biliyoruz; fakat bir güneş ışını ortam değiştirirse (örneğin, havadan yoğunluğu değişik olan suya geçerse) sudaki hızı azaldığından sağa, sola kırılır.

Işığın kırılması adı verilen bu olay, prizmadaki her renge göre, kırılma açısı da tayftaki rengin türüne göre değişir.

Prizma Spektroskop, yıldızlardan gelen ışınları analiz etmek için kullanılır.

Beyaz ışığı meydana getiren renk ışınları farklı ve ayrı açılarda kırılırlar. Ayrıca, güneş tayfında birtakım siyah çizgiler görülür. Bunların oluşumu yeni buluşlar sayesinde kısa zamanda açıklanmıştır. Bu çizgiler, güneş tarafından yayılan ışığı etkileyen ve atmosferde bulunan bazı gazlar sayesinde oluşur. Bir tayftaki yabancı bir çizginin, tayfın kaynağında bulunan buhar şeklindeki yabancı bir maddeye ait olduğu düşünülmelidir. Helyum, bu şekilde dünyadan önce güneşin içinde bulunmuştur.

Atom fizikçilerinin araştırmalarında da, spektroskop, yıldızların hızı ve ısısı hakkında bilgi vermektedir. Gezegenleri ve uydularını incelemek için, birçok bilimsel metotlar ortaya konmuştur.

Örneğin Ay’daki atmosferin yok olduğu, Mars’taki atmosferin ise Dünyadakinin aynı olduğu, Venüs’ün etrafını bir bulut kümesinin çevrelediği ve bu gezegen üstünde bol miktarda karbondioksit bulunduğu, bu metotlar uygulanmak suretiyle öğrenilmiştir.

Astrofiziğin yaratıcısı Janssen: «Ey yıldız, bana ışınlarından birini gönder, oluşumunu bildireyim.» der.

Işığın kaynağı ısındıkça, rengi de değişir. Çeşitli yıldızların ışığını inceleyerek 3000°C den 6000°C ye kodor (Güneş) türlü, sular bulunmuştur. Bulutsularda ve yıldızlarda bulunan yanma halindeki elemanlar, Dünyadaki elemanların aynıdır. Bu bulutsuların ve yıldızların, saniyede 300000 km. hızla yayılan ışığı, bizim dünyamıza milyonlarca yıl sonra varır.

Mavimsi ışıklı, sıcak yıldızların (ki kabuklarındaki ısı 20 000°C yi aşar) iç ısıları milyonlarca dereceyken, içlerinde hidrojen ve helyum bulunduğunu gösteren tayflar ortaya koyarlar.

Beyaz yıldızlar sadece az miktarda oksijen ve azotla karışık helyumdan meydana gelmiştir. Sarımsı yıldızlarda silisyum ve magnezyum görülür. Güneş gibi son yıldızlarda ise birtakım ağır madenler bulunur (demir, altın, nikel gibi). Görüldüğü gibi, yıldızları meydana getiren arasında bir paralellik vardır.

Bunlar gözümüzle görebildiğimiz ışınlar. Bir de Göremediğimiz ışınlar var. Bunlar Mor ötesi ve kızıl ötesi ışınlar duymuşsunuzdur.
Bunları araştırdığım yazımı okuyabilirsiniz. Mor ötesi ışınlar